Upał
Coś się urzeczywistnia ― ostrym zarysem
cienia… ― zasłaniając sobą ― swoją własną
stronę…
… i przechodzi wolno
w chmurze owadów…
Wzdłuż wielo-ziela
i kwiatów
― pachnących słodko… ―
… wyschniętą ― popękaną ścieżką…
…
… przeciągły
gwizd wilgi ―
dobywa się
tuz obok
― i znikąd…
…
… nie-cielesne stopy
trącają trawę…
Dłonie ― gałęzie
― dusznego ogrodu…
… w tajemnicy przed światem… ― w brzęku
pszczół… ― wśród liści nasturcji… ― wśród
skwaru…
…
W pobladłym
błękicie ―
słoneczniki
― chylą się ku ziemi… ―
… przytłoczone ciężarem pestek…
…
… w drżącym
powietrzu ―
skrzypią
― wysmukłe topole…
… ze słońcem ― gorejącym ― w
prześwitach…
(Włodzimierz Zastawniak, 2017-05-19)
https://robertcarty.bandcamp.com/track/lost-in-suntale s
Arsis
Komentarze (5)
Coś na czasie..., choć dosłownie o upale dopiero w
końcówce, ile można napisać o skwarze. W przyrodzie
ciągle tyle się dzieje, dostrzegasz dla wielu
niewidoczne i niesłyszalne.
Pozdrawiam :)
Podoba sie, ten upalny dzien w ogrodzie, z pieknem
slonecznikow, z gwizdem wilgi i drzacymi przeswitami
Slonca, posrod topoli i niecislesne stopy, ktore
tracaja trawe.
Podoba sie wiersz, jak kazdy Twoj, z nuta, maginczna i
tajemnicza.
Pozdrawiam Arsis.:)
Śliczny, przyrodniczy wiersz.
Ciekawy obraz. Chyba jakaś dusza przemknęła po
ogrodzie w czasie upału. Miłej soboty:)
:) ładne pozdrawiam