upoienie

upojenie

zapachem samotnego wiatru
oblany potem szaleństwa
zapomnianego deszczu
kołyszących liści

ucieczki od chwil zapomnienia
krocząc aby walnąć sobie w łeb
wchłanianego zapachu
płaszczem okrywa Cię

namiętności fala wzburzona
rozsypanych kości magii
zespoleni prawie nadzy
spotkań co daje dzień

słów nigdy nie wypowiedzianych
łączących myśli wydarzeń
spuścizny po uczuciach
cóż mi uczyniłaś
Adam Samuś

autor

HRABIA

Napisany: 2005-05-24 Dodano: 2006-01-29 09:14:49

Ten wiersz przeczytano 1365 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie