Uraz z dziecinstwa

Matka popatrzyła na syna z niechęcią: zaczęła kołysać się w krześle do przodu i do tyłu.
powoli uniosła dłonie i zaczęła mówić cichym głosem:
To... nie... mój... syn.
Nie, nie On. Nie, nie mój... nie, nie mój... Syn diabła, syn szatana. Upuszczona przez dziecko piłeczka potoczyła się przez pokój.
Powoli zaczął się cofać ku ścianie, a matka mówiła dalej:
Nie, nie mój, nie mój... ręka diabła na jego życiu... palec szatana dotknął jego życia... palec szatana dotknął jego duszy... Nie, nie mój... nie, nie mój.
Syn patrzył, jak łzy płyną jej po twarzy. Nagle zwróciła się do niego i zaczęła krzyczeć:
Wynoś się, diable! Odejdz ode mnie! Zostaw mnie, diable! Precz!!! Dziecko było śmiertelnie przerażone. pobiegło do swojego pokoju i rzuciło sie na łóżko.
Zaczeło płakać, krzyczeć, szlochać.
" Nie jej dziecko... dziecko szatana...nie kocha mnie... nikt mnie nie chce. Nikt mnie nie chce."

autor

Sawek

Dodano: 2005-04-14 13:13:33

Ten wiersz przeczytano 1154 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie