Uroczą jesień niosę z sobą od lat

Nie poeta ,kto śpiewa i patrzy, czy słuchają, czy patrzą słuchacze Lecz kto piersi do ziemi przypadłszy, sam do siebie śmieje się i płacze

Uroczą jesień mam od wielu lat w sobie
Cieszę się wszystkim nawet tym co staje na głowie
Wyzwalam w sobie piękno to duchowa sfera
Żyje duchowo bogato, nie czas mi umierać

Nie uciekam do filozofii ,co mi życie niesie
To mi nie pomoże w moim życiu, bo i po co
Coraz bardziej ubieram swoje szaty w jesień
Bawię się pięknym, zadowalam prostotą

Wiem że jestem samotnikiem, w tym wiele wdzięku
Rozmawiam sam z sobą, najczęściej w pozycji klęku
Wtedy mam w sobie tą piękną jesień i jej rymy
Tworzę sercem, duszą piękno, bez żadnej przyczyny

Oglądam się wokoło, przestrzeń zamknięta w szarości
A na moje twarzy uśmiech nieprzerwanie gości
Nawet deszcz na mnie leci ciepły, wtedy nim płaczę
Niebo mi przychylne, serce w pięknie puka, nie kołacze

Urocza jesień i ona maleńka suczka szorstkowłosa
Też leciwa jak jej pan , lat ze mną dogorywa
Poznałem jej język, jej mowę i ogonem merdanie
Idę z nią w samotności, słychać nas –to nasze gadanie

Widzę wokoło prostotę i piękno od innych inaczej
Opisuje je słowami z klawiatury, palety z fotografii
W moich dłoniach, w umyśle wszelka barwa się mieni
Wiem dlaczego, jestem siwiutki pan z obrazów jesieni

Pozostał mi swoboda, wyzwalać akordy z pianina
Gram melodię już nikt ją nie pamięta, tylko ona psina
Uśmiecham się do bibelotów i starych obrazów w ramach
Tam była młodość, pozostała miłość którą wciąż utrwalam

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

autor

slonzok

Napisany: 2014-03-07 Dodano: 2014-03-07 05:58:16

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie