urojenia (z serii Moje choroby)

łóżko jak zwykle idealnie posłane
nieskazitelny błysk od ścian
w kącie siadam pragnąc uciec
zapaść się pod ziemię i nigdy nie powrócić
a ty na przeciwko mnie
w kącie siadasz
czarną szatą okryty
spoglądasz na gwiazdy zza okna
przez stojące na prapacie kaktusy
jak ściana
patrzysz nie wzruszają Cię moje słowa
i krzyki
nie wytrzymuje i podbiegam do Ciebie
krzycząc ci do próżnie twej twarzy
widzę że nic nie robisz
siadam wiec na przeciwko Ciebie
wchodzi mama i pyta od progu
'Do kogo krzyczysz?'
chcąc jej pokazać odwracam głowę
lecz 'mój pzyjaciel' zniknął
jak kamfora
'do koleżanki za oknem mamo'


lecz okno zamknięte

autor

sillyangel

Dodano: 2007-05-24 19:28:23

Ten wiersz przeczytano 758 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie