Urok 1 kwietnia

Dziadek:
"Trąba powietrzna do nas nadchodzi"

Narrator:
Głowi się Babka i Wnuk się głowi
Jak tu wyzwaniu takiemu podołać?

Wnuk:
"Nie myśleć, o pomoc głośno wołać"!

Narrator:
Babka na krześle siedzi i szlocha,
Ciągle wyciera wielkiego nocha,
Przeklina w myślach Dobrego Stwórcę,
A Wnuk ze strachu siedzi w komórce.

Babka do Dziadka:
"Zamykaj okna, chowaj się pod stół,
ja idę do skrycia wykopać dół"

Narrator:
Wzięła łopatę, wybiegła prędko
Aż jej się w sercu zrobiło miętko
Patrzy, nie wierzy! Ludzie beztrosko
Robią sobie spacery wiosnką

Babka:
A to dziad jeden! Spłatał nam figla!
Niech no ja wrócę - to się doigra!

autor

tajemnicza_

Napisany: 2006-04-01 Dodano: 2006-04-04 21:38:25

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie