W uścisku Dorosłości
Spiesząc ukradkiem przyszła Dorosłość
Nagle tuż przy mnie stanęła
I za nic mając moją wyniosłość
Mrocznym uściskiem objęła
Jak cień uparty wciąż za mną chodzi
I cichym szeptem dodaje
Że teraz życie już nie jest grą
Że dziecko dorosłym się staje
I czas już wybrać kariery drogę
Przemyśleć wszystko dokładnie
Bo za pieniądzem pogonić mogę
Lecz jak żyć wtedy wypadnie?
Na dochodowym gdzieś stanowisku
Ugrzęznąć na wieki w papierach
I płonąc żądzą czystego zysku
Rutyną i nudą przymierać?
A może za pasją swoją podążyć
Trudem i łzami dzień znaczyć
I wśród rachunków stert się pogrążyć
Wierząc, że będzie inaczej?
Stanąć na scenie w blasku miesiąca
Pod niebem gwiazdami usianym
I śpiewać z mocą ku chwale słońca
Dla ludzi, by być uwielbianym?
Albo też snami się z nimi podzielić
Spisując marzenia na kartki
Historii, snutych nocą czasami
Otworzyć strumień im wartki?
Bądź godzinami na izbie przyjęć
Wciąż kogoś próbując ratować
Ze słodkim smakiem użyteczności
W dłoń pewną życie ujmować?
Jest tyle opcji, nadziei, marzeń
I Ona wciąż drąży temat
A ja cichutko pytam swe serce:
Jaka jest twoja wola?
Dla wszystkich, którzy objęci przez dorosłość szukają własnej drogi
sol89
Komentarze (16)
życzę udanego wyboru... to nie jest łatwa sprawa... ma
być tym czymś co się lubi, a na dodatek... przynosi
korzyści (mam jedną taką 89 rozterkowiczkę też)