Usiadłem i Płakałem

Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia, otwierają się następne, tylko my ich nie widzimy, czasem nawet nie chcemy zobaczyć"

Usiadłem i zaczełem płakać
Łzy spłyneły jak krople po liściu
Rozbryzgują się emanując ból
Uczucie rozpływało się po bezwględnej
ziemi

Każdy gest jest skowytem ku Bogu
Pochylona głowa pękająca od życia
Cierpienie rozpłwa się po ciele
Skowyt przeraził cały świat
Szczał w Kark rozwiązał sprawe.

czy warto??

autor

kornel

Napisany: 2007-09-11 Dodano: 2007-09-11 21:38:19

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie