Uśmiech

Noszę w sobie klatkę z filmu
krótkiego, ale wyrazistego,
jak lipcowe słońce i cięcie nożem.
W klatce jest twój uśmiech
i co ważne - dla mnie,
a świętuje wszystko wokół.

Kiedyś było mi smutno.
Wtedy wyjmowałem klatkę.
Działało trochę jak marihuana,
a trochę jak orgazm i czekolada
i było prawdziwe.
Obiecywało więcej, a ja wierzyłem.

Dziś wyjąłem klatkę
i zrobiło mi się smutno.
Szydziła ze mnie, uwierała
-gdzie moje więcej?
śmieje się pod nosem,
nie patrzy w oczy.

Teraz mam tylko cichą nadzieję,
że w dobie seriali i filmów sensacyjnych,
już nikt nie obłoży w ramkę
i nie powiesi nad łóżkiem
mojej klatki z filmu.

autor

Johohanan

Napisany: 2006-11-29 Dodano: 2006-12-05 16:11:08

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie