Uśmiech kojący łzy

A w deszczu na środku ulicy stoisz Ty...
Biała masz cerę i głos Ci drży.
Patrzysz na Mnie wzrokiem dziwnym,
Poprzez oddech dajesz znak, że cos jest nie tak.
Podajesz Mi dłoń prowadząc Mnie w cień.
W pewnym momęcie potykam się i upadam.
Ty z uśmiechem na twarzy podnosisz Mnie i mówisz:
-Uśmiechnij się
A Ja słysząc to uśmiecham się.
Idziemy dalej gdzieś w cień ,
Prowadzisz w ślepy zaułek mówiąc:
-Proszę nie łam i uśmiechnij się, lecz pamiętaj o Mnie.
Otumaniona stoję i nie wieże w to co widzę,
Chyba zwrok zawodził w chwili tej.
Bo tam byłeś Ty leżałeś w plamie krwi.

Podchodzę, rozglądam się w koło nikogo nie widząc,
Krzyczę, lecz nikt nie słyszy Mnie.
Odwracam twarz a Twoja dusza odchodzi i powtarza
-Kochanie uśmiechnij się!!!

A Ja poprzez łzy uśmiecham się dalej nie wiedząc co dzieje się.

autor

MałaMi_Anitka

Napisany: 2007-09-04 Dodano: 2007-09-04 21:47:43

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie