Uśmiech ku mnie

Uśmiech wyciągasz ku mnie
Patrząc na niego dusza rozprzestrzenia się
blaskiem Twego ciepła
Promienie światełka przyciągają mnie
Czując iż płynie z nich piękno
Piękno z duszy które rozchwytuje Cię
Ono to przepełnia, przebija duszy żal
Ciało nie ma szans iż drwi z Nas
Z Duszy wypływa łza
Łza pełna cząstki Nas
chce opuścić płacz
Będąc w samotności utula świat
Świat w którym znajdzie szczęście pośród gwiazd
Gwiazd rzucających blask
W głębi której znajdzie wnętrze samych Nas
Wnet rozbłyśnie pośród barw
Barw księżyca pokonując strach
Umiejscowiony w duszy rozrywa strzał
Zadając cios każdego dnia
Lecz ono pozostaje
Światełko...
Które ratuje Nas
W dzikiej przestrzeni
Sprawiając radość na licu Twym
Znaku ukazującym się w postaci „uśmiechu szczęścia..."

autor

mirraca

Napisany: 2004-11-11 Dodano: 2005-03-20 12:49:03

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie