USYPIAM NADZIEJE

Nasze życie jest wędrówką.
Kiedy spojrzę w niebo jestem maleńkością.
Wracam do archiwum mego życia.

Ty jesteś daleko.
Tęsknota mnie dobija.
Brakuje mi Ciebie.
Moje serce się buntuje.

Choć starałam się łapać chwile.
Garściami brać, co mi miłe.
Zakradło się zwątpienie.
Nastała cisza milczenie.

Nie widzę już Ciebie.
Myśli moje znowu biegają.
Ogarnia mnie smutek.
Uwolnić się nie mogę.

Uśnij nadziejo.
Nie rań serca mego.
Wspomnienia na polu rozsieje.
Tak jak cicho stuka deszcz po szybie.
Jeszcze ciszej powiem.
Brakuje mi Ciebie.

autor

MAGNOLIA

Napisany: 2007-06-12 Dodano: 2007-06-12 00:02:13

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie