USZYJĘ SOBIE SUKIENKĘ..!

Uszyję sobie sukienkę,
z mgieł i porannej rosy,
na głowę włożę wianek
utkany w pszeniczne kłosy.


Rękawiczki zrobię z tęczy,
a z wonnej trawy sandały,
przyozdobię je polnym kwieciem,
by na nogach pięknie pachniały.


Tak pięknie ubrana i zwiewna,
przybędę do ciebie o brzasku,
przyniosę ci dzban pełen malin,
zebranych w brzozowym lasku.


Po którym przechadza się promyk,
I słowik radośnie kwili,
I gdzie słodki nektar spijają ,
roje tęczowych motyli…


Poproszę tez polny wietrzyk,
by szeptał ci o mej miłości,
i zdmuchnął wszelkie troski
gdy smutek na twarzy zagości.


Tylko.... gdzie jesteś mój luby?
każdego dnia szukam cię miły,
i proszę zorzy porannej,
by czekać dała mi siły.



Autor. vin. wrzesień 2010

autor

violuchna13

Napisany: 2010-10-09 Dodano: 2010-10-16 09:05:17

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie