utopia miłości
okno otwarte życiem
wiatry utopią gnają
sprzedane ramy za bezcen
jeno szyby pozostają
grzejniki wychłodzone przeciągiem
drzwiami wali pustka
ramiona rozpostarte paniką
nie złapana uciekła nadzieja
zamki wyrwane czasem
wizjerem przyciśnięta dusza
szukając przykrycia uczuć
posąg staje pośrodku...
wybawienia wykopanego dołem
okalany murem pomnik
domy klatki ludzie
gdzie ta miłość tak ludzka
obdarzyć miłością bogatego to sztuka nader wielka podzielić dobrem z biednym to litość z duszy prostej
Komentarze (13)
Do ILL: a moze jednak mozna znaleźć milosc w betonowej
klatce,tyle ze najpierw samemu trzeba ją komus
ofiarowac.
I kto tu bólem duszy pisze...?
Wiersz jest poszukiwanie nawoływaniem zaczepką
udowodnij że jest pokaż i dlatego jest wartościowy bo
wiadomo miłość jest w sercu dajesz otrzymujesz a tym
bardziej w świecie izolacji gdzie judasze bloki
samotność trzeba wyjść na zewnątrz do ludzi Dobry na
tak!
...posmak miłości skrzydeł dodaje..lecz bez
wzajemności...nie zwiedzisz...miłości
gaje...pozdrawiam..
świetne metafory, wiersz smutny, ukazuje obraz
pozbawiony miłości
...miłość jest w nas ale czasem tak trudno nam ją
okazać...i pytanie czy wart ktoś kochania jak mamonę
bardziej ceni. Ciekawy wiersz.
Wiersz krzyczy prozą życia...Ta miłość...jest do
zdobycia...uwierz...wszak ona za sercem tylko,
stęskniona.
Obdarzyć cały świat miłością to wielka sztuka, ale
trzeba pamiętać, że im więcej chcesz dać miłości tym
bardziej zło będzie Cię atakować.
Klimat Twojego wiersza zdaje się krzyczeć. Głęboki
temat, wart przemyślenia.
Sympatycznie, walentynkowo na bejowo.Po przyjacielsku
wiersz koledze dedykowany, to ładny gest.
A wiesz, bober, Twoje wiersze, choć bywają smutne,
dają mi mnóstwo siły do życia, do walki z
rzeczywistością. Dziękuję, wspaniały wiersz.
jak można znaleźć miłość w betonowej klatce,wcale się
nie dziwię ,że wiersz pesymistyczny
metafory super....,.tylko więcej wiary w miłość,
Kolego - choć trochę więcej...