Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Utracona przyjaźń

Wyrósł mały krzew,pośród wielkiego drzewa.
Znajdzie w nim ochronę,gdy nadejdzie taka potrzeba.
I szczęśliwi żyją, uzupełniając się nawzajem.
Żyją czasu nie licząc, bo są tak blisko, są razem.
I z biegiem czasu silniejszymi się stawali.
Coraz lepiej się rozumieli, przyjaźnią to nazwali.
I już wiedzieli, że jedno bez drugiego życ nie może.
Bo to było cos więcej,więcej niż jedno z drugim pojąc może.
I przyszedł ten dzień,którego tak się obawiali.
Że kiedy już nadejdzie, wszystko się zawali.
Krzak nie wytrzymał, otoczenie go wyniszczyło.
Odszedł i nie wróci,wszystko się skończyło.
Drzewo samotne,stojąc tak dalej,
Już wiedziało co zrobic,nie chciało życ same.
I zrzuciwszy liście w samym środku lata,
Uśmierciło się,bo nie chciało życ bez swego krzaka.
Drzewo silne, piękne, duże i młode
Tak naprawdę było niczym, bo było samotne
I życie dla drzewa już niczego nie było warte.
Bo jego sens odszedł, odszedł razem z małym krzaczkiem…

Dla najbliższej mi osoby,którą utraciłem i teraz jestem niczym te dzrewo... Dla A**

autor

piter285

Dodano: 2006-11-01 08:47:47
Ten wiersz przeczytano 510 razy
Oddanych głosów: 6
Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »