Utracone nadzieje

...o tych, którzy zapomnieli o uczuciach i wartościach, odeszli , zostawili to co prawdziwe ... o przyjaciołach, którzy nigdy nimi nie byli...o tych, co nieprawdziwie mawiali: "zawsze możesz na mnie liczyć"

Tysiące ptaków dziobie rozpaczone serce,
Oznaka tej rozgoryczonej duszy to cierpień rumieńce.
I nawet pra stary bohater rzuca pod nogi wieńce
Widząc zakrwawione rozpaczą, miłości pragnące - ręce.
Straszliwy żal hula w tęsknacej duszy
i tylko jeden Bóg wie o bólu katuszy.
On- powiernikiem utraconej nadziei, gdy człowiek goni człowieka odchodząc po kolei...
I jaki sens jest lawin losu, gdy wnętrza nie dopuszczą do głosu?
Stajesz się martwy za życia, bo za dużo sumienie ma do ukrycia.

Zabierz ode mnie ten bagaż marzeń niespełnionych i nasyć moje oczy ekstazą - szczęciem doswiadczonych (....)

... dla tych, którzy sa przy mnie i trawają kiedy jest źle...dla Ciebie, bo wiem, ze nadejdzie dzień, w którym spełnisz to co zawarte jest w ostatnim zdaniu....

autor

ewelinkam

Napisany: 2006-12-13 Dodano: 2006-12-13 18:48:49

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie