Uwodzenie
Uwodzenie
Biała rozkosz, co się w myślach jak huragan
zrywa
i w czerwoną różę nocy przebiera
szczęśliwa!
To jak obraz w głowie mistrza, który
pędzlem muśnie,
tęczę w oczach, pół księżyce i otwarte
usta,
krzyk tęsknoty,
krzyk łabędzia,
piramidę z dłoni.
Sierp księżyca, co cierpliwie przeczesuje
łąki
i wygładza po kryjomu fałdy od sukienki,
kroplę w kropli zanurzoną na końcu
języka
i dziwienie- roztargnienie
ach do ciebie przyszłam!
i jak kusisz, bądź w ramionach-
zbliża nas do siebie...
powiedz szeptem,
powiedz ciszą- kim dla ciebie jestem!
/ aut. Ewa Szewczyk/
Komentarze (7)
bardzo poetycki ,piękny
Dziękuję wszystkim komentującym /siaba, wena48, Tesss,
Kornatka, MAGNOLIA/ Wczoraj po wstawieniu wiersza nie
mogłam ruszyć z miejsca.Spróbuję dzisiaj do Was
zaglądnąć.
" Powiedz szeptem" a najlepiej zaspiewaj.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam.
Najpiękniejszy wiersz jaki dzisiaj czytałam!
Serdecznie pozdrawiam.+
Pięknie napisany wiersz.
Pozdrawiam:)
Dobre pytanie kim..........Zatrzymaj przy sobie, to
co najważniejsze. Myśli ciepłe i czułe, chwile
najpiękniejsze...
"powiedz szeptem,powiedz ciszą-kim dla ciebie
jestem!"To już miłość:)Przepiekny
wiersz!!!!Pozdrawiam ciepło+++