Uwolnieni od siebie

umysł zwolniony z więzień pozorów
wzlatuje w błękit nad własną małość
myśli rzucane do ludzkich tronów
niszczy tłum szary wdeptując w szarość

kiepscy aktorzy emocji siewcy
mistrzowie słowa majstrowie życia
ciągle wzbijamy kurz sceny gęsty
kąpiąc swe role w stereotypach

lećmy...

polećmy nadzy samotni biedni
świadomi siebie w kosmosie Boga
- wolni od siebie..od swych niespełnień
bez strachu w stronę czasu przewężeń

autor

Joanna144

Napisany: 2013-12-08 Dodano: 2013-12-08 08:32:30

Ten wiersz przeczytano 1007 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie