Uwolnienie Prometeusza

Archetypy jak nitki zawiłe
Tworzą przemilczane końce
Wybawienie nadeszło powoli
Dla przykutego do skał straceńca

Siła i Bóg ocalenie nieśli
On dumą śmieszną wyniosły
Kształtem sens odkupienia
Z cierpieniem mu było do twarzy

On nie chciał, brak żalu
Ni łaski potrzeby,
Wiedział co czyni, Miłość
Tryskała z krwią wątroby

Ta prawda, świadectwo
Istotnych czynów jak
Jezus, Antygona i On
Moralnego heroizmu znak

To za nią zginęli
Niesioną na barkach
Splątaną łańcuchem
Ludzkich krzywd

Ta prawda złączona
Przetrwała ich mękę
Tanatos wyciąga już rękę
Skróconą przez blask
Żyje od wieków
Z pamięcią o
Swych wojownikach

Zainspirowane wierszem L. Staffa "Prometeusz"

autor

JKB

Napisany: 2009-09-17 Dodano: 2009-09-20 21:00:34

Ten wiersz przeczytano 1093 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie