UZALEŻNIŁEM SIĘ SZYBKO OD...

Ileż to razy Ciebie przeklinałem ,
Mówiłem nigdy więcej.
Myślałem ,że potrafię wypić to.
Jedno piwo lub jedną setkę.
Zawsze ponosiłem porażkę.
Nie miałem sił , serce waliło jak młot .
Widziałem ufoludków z kosmosu
I swoją śmierć.
Gorzało ty !
Niszczysz duszę, ciało
I psychikę człowieka.
Odebrałaś mi wzrok,
Nie widziałem pięknych rzeczy,
Stworzonych przez Stwórcę.
Maków czerwonych na łące.
Zboża rosnącego na chleb.
Grochu zamkniętego w swojej skorupce,
Łąk karmiących zwierzęta.
Ziemi ,która pachnie przepięknie.
Zaufaj Bogu !
On Cię nie opuści.
Weź życie w swoje ręce,
Otwórz szeroko oczy.
Żałuj za grzechy ,
A los twój się odmieni.
Małymi krokami odzyskasz w siebie wiarę,
Pogodę ducha.
Wódka obdarła mnie ze skóry .
Nie kochałem siebie i ludzi.
W tym bagnie , plugawej egzystencji,
Ocaliłem choć życie.
Zacznę wszystko od nowa.
Małymi krokami ,
Jak małe dziecko.
Będę się leczył z choroby śmiertelnej .
Odrodzę się na nowo
Jak Feniks z popiołu.

Wiersz jest poświęcony : Chorobie alkoholowej , która wyniszcza człowieka , zabiera mu godność , doprowadza do śmierci.

autor

Pioru

Dodano: 2012-03-14 10:54:23

Ten wiersz przeczytano 1625 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Obrazkowy Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie