UZNANIEM KU GWIAZDOM

Uznaniem ku gwiazdom na ziemi i
kometom wśród nas ---
niechaj pozbawiony szat
skłonię się w spopielony rów i martwą studnię.

Doszukiwanie się z głębokich kieszeni granitu przebudzenia
odkrywania i odwracania skalnych odleżyn
w beztrosko niezamieszkałe nocne niebo
gdyż gwiazdozbiory poezji pulsują
w naszych skroniach nocą przejętych.

I nie wypływają gwiazdy w rejs poza granicę
naszych niecierpliwie niewiernych dłoni
czekających niczym kat królewskiego gestu.

Z gorejących ust poetycznego stosu
i spalone obracają się w zczerniałe motyle
pylące pierwszy kwiat następnego zamysłu
w siłę przybierającego (złotosłownych gromów).

Na starych popiołach,
czasu tlących się drzazgach ,
umarłych ćmach --
wznosi się nadwyraźnie pojutrze
zwarte w kryształowej pięści zmartwychwstania,
odrodzenia się z zimnych popiołów
minionych dokonań.

autor

PIOTR

Napisany: 2008-04-18 Dodano: 2008-04-18 15:19:52

Ten wiersz przeczytano 1002 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie