Vanitas

Niebiański sen – Zbawieniem świata,
Lecz ten w bezsenności tkwi...

...Mijają lata...

Mógłby to zmienić,
Lecz woli, przelew własnej krwi...

Wirtuoz antypatii,
Ślepy bazyliszka wzrok.
Niby żywy, w głębi martwy.
Lecz kolejny naprzód krok...

Czy człowiek musi stąpać ciężko,
niszcząc własnej matki dom?

Dlaczego kocha śmierci lica,
próbując zdobyć boski tron?

Czy da ci cos, ludzka skorupo, władza i bezkarność?

Zmieni to w czymś twój los?

A przecież to wszystko marność...
I tak nie unikniesz kos...

autor

Nasty08

Dodano: 2006-12-27 11:05:52

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie