Vanitas vanitatis
Vanitas vanitatis
zagubiony wśród przestrzeni i czasu
zagubiony wśród tonacji ciszy i hałasu
zagubiony wśród planów i marzeń
zagubiony wśród sukcesów i porażających
wydarzeń
człowiek szuka światła,
które gdzieś tam w oddali błyska
rozpalając pragnienia nagle niczym bańka
mydlana pryska
z zachodem słońca nocny chód
niczym stary przyjaciel na kilka
godzin wpadnie,
by jak w ogrodzie rozsiać
wątpliwości
zostawiając przepaść milczenia i
odwieczne pytanie,
czy jakiś ochłap miłości się
biedakowi dostanie?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.