Veni, vidi, copuli

Veni, vidi, copuli...
Dźwięczy mi w nozdrzach tych słów parę,
wierci jelita...
Budulcem twoim "nic" być musiało,
matką kukułka jakaś chyba...

Ale ale!
A szczęście?
Nie o jej a o twoje pytam.

Pójdziesz ty do domu!
Nie widzę cię więcej!
Mały wzrostem I duszą człowieczku!

Podnieś głowę.

Wypatruj nieba.

To nie niebo.

Nieba wypatruj!

(zbliża się gigantyczna rura ssąca odkurzacza błogo-sprawiedliwości i wsysa karalucha (na amen))

amen

autor

arszenick

Dodano: 2007-07-20 12:31:16

Ten wiersz przeczytano 1286 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie