Vulgare amici nomen, sed rara...

dla tej która będzie zawsze cząstką moich myśli choć odeszła pozostawiając bolesny ślad...

Kilka słów za dużo
Pozostały tylko zdjęcia
Wspomnienia w objęciach
Zagubiłyśmy się w labiryncie czasu
odnaleźć drogę ciężko od razu
tyle gwiazd migotało tylko nam
a dzisiaj zgasły
poszły spać...

Rzeczywistość przecina serce me
rozsypuje je na milion kawałków.
Może ktoś kiedyś podniesie je
i poskłada w jedną całość
bez łez bez złudzeń.

no cóż
kolejny dzień mija za dniem
kocham i nienawidzę jednocześnie..
tęsknota i ból wstają razem ze mną wcześnie...
Dziś żyję tym co przyniesie nowy dzień
bez marzeń , bez celu
by uśmiech mieć na twarzy..
ile tak można??
nie wiem

kończąc ten esej
moich upadków i wzniesień
to co złe i straszne
po prostu tak zwyczajnie
chowam głęboko w sercu na dnie.

Z nadzieją że zostaniesz w mej pamięci na zawsze...

autor

izka2609

Napisany: 2007-06-10 Dodano: 2007-06-10 00:39:11

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie