***w moich dłoniach***

,,Ucz nas jak się troszczyć i jak nie troszczyć... Ucz nas cichości."

Spijam gorycz
z głębokiego kielicha
by moje słowa
nie przelały czary.
Jeszcze nie teraz.

Za wcześnie żegnać nam
wieczory,
które z porankami
czasem nam się mylą.
Za późno, by
położyć zmęczone dłonie
obok kaloryfera.

Trzymasz jeszcze
obłąkane myśli
w głowie, co
zmiennocieplne ma
pomysły.
I kładziesz się
wśród bławych marzeń.
Obok mnie.
Z głową między gwiazdami.

Rozbieramy siebie.
Kawałek po kawałku.
Anatomia jest taka ciekawa!
Kładę twoje oczy
na nocnej szafce.
To nic, że są mokre...

I zasypiam.
Z głową na wycieraczce
przed domem
idiotycznych zapewnień.

I śmieję się w duchu,
bo ty
rano nie znajdziesz
swojego serca,
które dusi się teraz
w moich dłoniach...

I błagam...jeżeli nie oddajecie głosu na mój wiersz, to nie wysyłajcie mi wiadomości, w której piszecie, iż głos oddaliście. Za pochwały dziękuję. Darujcie sobie jednak te kłamliwe słowa, które piszecie tylko po to, by głosować na wasze wiersze. Fifeczka.

autor

Fifeczka

Dodano: 2007-01-25 09:20:38

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie