Wagary

Kolejny z moich wierszy pisany prosto i lekko. Dedykuje go tym z pozoru naiwnym....

Niby uśmiech i "pa" na dowidzenia
Później złośliwy śmiech za drzwiami
On wie co by mu powiedzieli:
"To żegnianie z wakacyjnymi marzeniami".

Po co dochodzić do celu?
W inną drogę skręcił
Spotkał kumpli i ziomali
I przyjemnościami życie nęcił.

To była jego codzienność
Wiedział gdzie ma źle i ma kłopoty
Myślał ze fartem mu to przejdzie
I zdecydował że nie ma sensu brać sie do roboty.

Mówili: "To prawdziwy życia smak
Co tam dorośli i ich głupie oczekiwania
My sami to urządzimy
Taką na ulicach szkołę przetrwania"

Tu jest najlepiej
Myśli sobie: "Sami swoi wokoło"
akcje, browar, później dragi
Pozostaje przyznać ze jest wesoło.

On nie chce edukacji
Bo wie że nic by z tego nie wyszło
Nie próbuje dać sobie nawet szansy
A przecież wiele możliwości nie prysło.

Ale kumple jak rodzina
Narzucają zdanie, manipulują
Ten młody chłopak nie chce być gorszy
Więc razem bez szkoły się wychowują.

Wagarowicz sobie myśli:
Po co mi matematyka?
Kolejna kradzież i liczenie kasy
Oto moja statystyka.

A na co mi polski?
Przecież ten język znam cały
Kogoś zwyzywać, zastraszyć
To dla mnie wyczyn mały.

Nocne bansy po klubach
Na co mi tutaj fizyka?
Chyba tylko po to
żeby wiedziec z jaką siłą kopać "policyjnego zawodnika".

Takie jego myślenie
Coraz więcej młodych ludzi tak sądzi
Może to się wielu młodym wyda śmieszne
Ale to się zaczyna jak na wagary się błądzi.

...czyli nauczycielą.

autor

AdA

Napisany: 2006-07-06 Dodano: 2006-07-30 12:16:28

Ten wiersz przeczytano 1183 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie