wagary

bardzo zgrabny wiersz. umysł ścisły poszedł na wagary,
zagrała intuicja - pozdrawiam :)

Bardzo się podoba. Końcówka a jakże. :)

...jak przystało na dzień wagarowicza...wszystko można
odczytać w młodzieży obliczach...

Ahh...wagary:) Pamiętam, że zawsze były miłe :P

Dziekuje za komentarz...wiersz usunelam do
przeredagowania ale tylko z tego powodu,ze nie
zostalam dobrze przez Ciebie zrozumiana..czyli trzeba
cos zmienic..to nie byl sielski obrazek a wyprawa po
latach (co sugerowalo pare rzeczy )w miejsce bardzo
bliskie i do ludzi ,ktorych nie ma ...stad ta ostatnia
zwrotka dla mnie najwazniejsza!!!

teraz Uczniwie maja fajnie moga wagarować i nikt im z
tego powodu nic nie zrobi
o czym mówi treść miniaturki
ale kiedy ja wspomnę rok 1964 kiedy w zesłanie Ducha
SWIĘTEGO wyprowadziłam uczniów na wagary do lasu to
grozili mi 4 rka z zachowania
chodziłam prawie do końca roku i przepraszałam
Kierowniczkę bo byłabym z taką oceną nie została
dopuszczona do egzaminu/czworo sie wróciło i
stchórzyło/
myślę że były to nieformalne pierwsze wagary w Polsce
kiedy zobaczyłam świadectwo z piątką nastąpiła na
sercu ulga
pomimo wszystkiego mile wspominam

marzy to więcej widzi , ważne ze usprawiedliwiona
Fajna zabawa w skojarzenia :)

Nieobecni głosu nie mają a najwięcej do powiedzenia
mają.

ja to chyba głupi jestem , czy co - przekładałem tę
miniaturę na język polski i wyszło mi, ze ona w
okularach,pobierała jakieś nauki, ale przestała, jest
na wagarach jako lektor dla głuchoniemych,czy cuś ?

piękna i nostalgiczna miniaturka. pozdrawiam niezwykle
ciepło :) +

przyjdziesz jutro z rodzicami... - wiersz dobry na +

Podoba mi się gra słowna:)

Smutkiem i pesymizmem zawiało w tych pierwszych
dzisiejszych wierszach.