Wahadło boga

To właśnie dziś zrzuciłeś opaskę z oczu

I obojętnie wytrąciłeś wagę z dłoni...


Upadam przed twym obliczem,

Ustami dotykając piasku

Błagam na kolanach.

Ty milczysz!

Nie słyszysz najszczerszej pieśni mego życia?

Pieśni, w której słowem są łzy cierpienia.

To właśnie te żałobne nuty z serca bija

Jak niegdyś krew i woda z rany

Włócznią przebitej...

Nie widzisz?

Nie widzisz!

Nie chcesz widzieć...

Na próżno ból ma duszę spowija,

Nadzieja błąka się pośród mgły

Dla mnie już cię nie ma

W tym błękitnym niebie...

Wyrzucam....

Wyrzucam cię z serca, z duszy, z umysłu....

Nie chcę wierzyć,

Nie umiem....

Nie chcę już błagać o litość!

Dla mnie już nie istniejesz!

Z tym dniem razem z Nimi odszedłeś...

Albowiem dusza ma bez ciebie

Ilekroć stanie przed twoim obliczem

Będzie ziarnkiem piasku

Na bezgranicznej pustyni serc strapionych

W świecie wyobraźni,

Lekkim dmuchem wiatru

Powiadam:

Nie ma cie....

autor

monica_

Napisany: 2005-07-10 Dodano: 2006-06-27 11:30:33

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie