wahanie

to jeszcze nie załamanie rąk
lecz niemoc panowania nad drżeniem
i to nieprzeparte
ohydne wrażenie
jakby naraz wszystkie kurze
korowodem rozwścieczonych
mknących na oślep
tumanów
dobyły się spod dywanu
trując myśli
szaroburym
słodkogorzkim trupim jadem
siejąc lęk paniczny
który
duszę ścina w lód bezwładem
to jeszcze nie płacz za pogrzebanym
co nigdy nie zmartwychwstanie
bo nadal żyje
ale czekanie
okrutne wahanie
podczas gdy chwila z wiecznością się bije
czy sercu miłemu
założyć ramiona
czy pętlę już teraz..
.. na szyję

autor

ash

Napisany: 2007-04-10 Dodano: 2007-04-10 00:03:57

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie