Walc Pióra

The poem dedicated to all those that put their pen, brush and camera.

Podczas mijającego czasu
Przez przypadek drogi nasze się spotkały
Ty i ja samotni tylko na chwile
Uczucia te różne są przemijają
Moim gorliwym życzeniem jest, aby nie zniknęły
Piszę, więc piórem starym jak samo życie
Wiele tajemnic te pióro zna

Przeszłość okuta w ciernie
Przyszłość owiana tajemnicą, co błyszczy
Pragnienie zna serca

Wieje nowy wietrzyk tchnienie życia daje kartką
Pióro w ręku zaczyna swój walc
Kiedy szepcze do ucha, historia się zaczyna
W raz z nim i ja po cichu śpiewam
Walc pióra zaczynam

Więc nigdy to się nie skończy
Ponieważ pióro jest moim przyjacielem
Dzięki niemu, mogę sięgnąć nieba i gwiazd
Modlić się przez chwilę i potem przelać na papier życia

autor

astreja

Dodano: 2011-08-08 19:09:37

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie