Walentynki w lesie, czyli...

(prawie limerykiem)

Wprowadzenie
 
Jak to rzadko w bajkach się zdarza, wszystko dzieje się przed siedmioma lasami, czyli niedaleko.
W niedźwiedziej grocie trwa impreza...od kilku dni.
 
Lis, stary cwaniak z lasu pod Pskowem
wraca z imprezy walentynkowej:
Jaki tam ostry miód dawali.
Nic nie pamiętam – tyłek pali.
Tymczasem niedźwiedź szuka misiowej:
 
Gdzie moja żona? Poszła do Pskowa?
Ach ta jej suknia pomarańczowa.
Może kupuje dzisiaj szarą,
bym tak jak wczoraj się nią zajął?
Wtem wilk się zjawia: Możesz miód polać?
 
Co było potem w grajdole pskowim,
nikt nie chce mówić, więc tylko powiem.
Wilk najpierw strasznie zemścił w krzakach,
lecz potem śmiał się, krzyczał, skakał,
bo zając przyszedł pić miśka zdrowie.
 
Wystąpili
 
Niedźwiedź – który tak chlał, że nie zauważył, iż żona odeszła kilka dni temu z jakimś innym jeleniem.
Lis – który do niedawna jeszcze słynął z tego, że wydymał niejednego, ale spotkał się z przypadkową ripostą.
Wilk – który nie wiadomo dlaczego założył na spotkanie nowiuteńką, flanelową koszulę z kołnierzem.
Zając – o którym najmniej wiadomo. W każdym razie, od tego czasu wszyscy kojarzą go z pogodą, a ściślej mówiąc...
z wiatrami.
 
Piotr Kupidura
17.02.2018
 
 

autor

Pettrus

Napisany: 2018-02-17 Dodano: 2019-04-05 17:02:09

Ten wiersz przeczytano 1363 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie