Walhalla

Dla wszystkich, którzy walczą..

Pod ołowianym niebem,
Cisza śmiertelna się zbiera,
Wśród pogorzelisk bitwy
Młody żołnierz umiera.

Serce łomocze w piersi,
Jak w klatce zamknięty ptak.
Krew z ciała wolno wycieka,
Na ustach zostawia żelazny smak.

Jeszcze nie milkną jęki konających
Chociaż ich głos się oddala,
A on spogląda ponad ziemię,
Gdzie w słońcu błyszczy Walhalla.

Potężne odrzwia bramy
Z wolna się otwierają,
Już słychać rżenie koni,
Jeźdźcy nań napierają.

Nim w pełni rozwinie skrzydła
Niczym ogromny smok,
Wylewa się zastęp świetlisty
Jak ostrze wbija się w mrok.

Dmą nisko rogi bawole,
Chorągwie srebrne wiatr szarpie
Spiętrzony pochód wojów,
Sunie po chmury skarpie.

W pierwszym szeregu pędzą
Czarne rumaki spienione
Na grzbietach niosą Walkirie
Złotą pieśnią natchnione.

Wojsko przez niebo płynie
Jak obłok, pędzony przez wiatr
Zbliża się ku równinie,
Świetlisty znacząc trakt.

Największa z córek Odina
W prawej dłoni miecz trzyma,
A lewą wyciąga ku ziemi,
Błędnymi strzela oczyma:

„Dla ciebie Walhalla, mój chłopcze
Wstąp w progi miasta wiecznego,
Pozostaw ciążące ci ciało
I dołącz do pocztu naszego!”

autor

Rutka

Napisany: 2007-01-27 Dodano: 2007-01-30 13:07:43

Ten wiersz przeczytano 1112 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie