Wampir

Już wieko otwieram, spoglądam do góry
Gdzie księżyc obwieszcza swe panowanie
Nie baczy na ciemne kłębiące się chmury
I słysząc mych ofiar o pomoc wołanie

Uśmiecha się, błyszczy, podziwia wytrwale
Gdy zęby swe wbijam w gorące ich ciała
Po niebie przesuwa się wolno, ospale
Przyjemność to przeciez dla niego nie mała.

Krew sączy się , cieknie, i życie ucieka
Już postać wiotczeje, zastyga w uścisku
Jam wampir, pan nocy, moralny kaleka
Mnie spotkasz po zmroku wśród ludzi kłębisku

Przyglądam, wybieram, szukam świetności
By zaznać rozkoszy, ukrócić swe męki
W zamian oddzielam ducha od kości
By dzielił z innymi piekielne wrót kręgi

Siostro co władasz tak sprawnie ciemnością
Niech mrok przywdzieje wiecznie swe szaty
Od dawna skutecznie walczę ze starością
Rankiem powracając za legendy kraty

autor

Głos z szafy

Napisany: 2004-07-27 Dodano: 2004-08-16 02:50:07

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 154

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie