Wariacja na temat Baczyńskiego

Mgłę błękitną ci otworzę,
biało-srebrną wonną nić
złotołanne włosów zboże
niebo nam pozwala śnić;
wielkie cmentarzysko leśne
zatrwożenie, zakochanie,
aż pochłoną nasze oczy
głodny świt.

W hostię białą cię przemienię –
fletowego psalmu krzyk,
i z różańca grobów cienie
wyprowadzę, aby żyć;
wypalone łąki śmierci,
zatrwożenie, zakochanie
aż pochłoną twoje oczy
głodny świt.

W winny kielich cię przemienię –
w Rzekę Życia ducha tchnę,
w nieuchwytne oka mgnienie,
w zmartwychwstałe słowa twe;
życiu życie wrócić trzeba,
zatrwożenie, zakochanie,
aż pochłonie twoje oczy
głodny świt.

Jeno wyjmij mi z mych oczu
trwogę, co nie daje żyć,
że skopane wonne groby
to zgłodniałe wilki krwi,
Jeno odmień czas kaleki,
zakryj groby płaszczem Rzeki;
włóż do oczu modlitewny,
lotów gwiezdnych jasny pył.

autor

mathias

Napisany: 1988-03-30 Dodano: 2007-10-04 10:20:17

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie