WĄSOSZ
Na dnie misy osadzony,
leży Wąsosz okolony.
Poprzez wsie i lasy liczne,
z tła historii mu dziedziczne.
W swym dobytku ma dwie rzeki,
zwane Orlą i Baryczą.
Biegiem wód swych lata liczą.
Od zarania dziejów trwają,
miastu przeżyć pozwalają.
Bowiem sercem jest ryneczek,
liczne domki i zameczek.
Kamieniczki kolorowe cienie dają i
ochłodę.
Choć granicą są mu mosty,
puszcza dalej swe odrosty.
Poprzez piękne okolice.
Coraz większe ma dzielnice.
Zamieniając puste łąki,
w kolorowe piękne domki.
W ten to sposób się umacnia.
Prawa miejskie swoje wzmacnia.
Komentarze (1)
Witaj, rzeczywiście Wąsosz uwiec znione jest na
kartach historii i literatury.
ładny wiersz napisny. miasto jak widać
się rozrasta. pozdrawiam.