Wątła myśl
Śnieg bieli barwne sny.
Chciałabym się nie obudzić,
nie całować świtu
i nie chwytać dłońmi
brzegu poręczy
schodów donikąd,
jak niegdyś oddechu
na widok tęczy
po burzy na wzgórzu
pośród kwiatów
chciałabym śnić.
Szamoce się wątła myśl.
/I.Ok./
autor
Czatinka
Dodano: 2013-02-11 19:06:20
Ten wiersz przeczytano 2285 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
zatrzymałam się...
Przemawia do mnie +
Przekonywująco o strachu przed rzeczywistością. Lęku
co przyniesie dzień i zwątpieniu, że można doznać
odmiany losu. Brzeg poręczy schodów do nikąd -
zabieram.
I pozwolę sobie,
korzystając z okazji, że jestem na antenie dołączyć
pozdrowienia dla wujcia Staża gdyby nadal tropił moje
komentarze na Beju. Pa
niech się nie tuła myśl i znajdzie port dla siebie:)
Może wreszcie któregoś dnia te schody donikąd zmienią
swój kierunek i zaprowadzą dokądś... +
Bardzo ładnie. Kolorowe sny to dobra odskocznia od
rzeczywistości... Pozdrawiam:)
Ładnie, Czatinko. Bardzo...:)
Marzenia i życie to dwie rożne sprawy, nie zawsze
chodzą pod rękę.
Pozdrawiam.
bardzo:)
Cóż, schody donikąd są bardzo wątłe, ale oprócz tego
O.K.
pozdr.:)
Coraz więcej ostatnio wierszy o podobnej
tematyce..mnie też to spotyka...:)
Piękny wiersz Czatinko:)
'Szamocze się wątła myśl'.
Ileż było i będzie w naszym życiu takich chwil?
Pozdrawiam serdecznie:)
Czatinko - Lepiej jednak się przebudź - w realu
wygląda to wszystko znacznie ładniej i
korzystniej...pozdrawiam
Śnić i śnić i nie budzić się...ładny!
Piękne sny, czasami coś zakłóci i człowiek się z żalem
obudzi, wówczas wątła myśl tylko przeleci.
Subtelność wiersza jego zaletą.