Wchodźcie do arki

Wchodźcie do arki...

Wchodźcie do arki! – na rynku głos błagalny
Krzyczy, chcąc przebić się przez głośny śmiech.
Wchodźcie do arki!- nim lunie deszcz nawalny,
Nim was poza nią sięgnie Boży gniew.

Wchodźcie do arki!- ratujcie swoje dusze,
Wrzeszczy i w niebo wznosi ręce jakiś człek.
Oszalał Noe – tłum zakrzyknie – prędzej suszę
Będziemy mieć. Na rozum padł mu wiek.

Wchodźcie do arki! – nim runą wody z nieba,
Nim z głębi ziemi trysną źródła wód.
Arka ratunkiem jest, to w niej się schronić trzeba.
Pospieszcie się nim Bóg nie zamknął wrót.

Wchodźcie do arki! – nim oceany rykną,
Nim szczyt najwyższy nawet stanie się ich dnem.
Wchodźcie do arki! – nim miasta wasze znikną,
Nim Bóg zatopi świat wraz z jego złem.

Wchodźcie do arki! – piskliwy głos przekupki drwi,
Opasły kapłan wtóruje mu basowym śmiechem.
Nie – chodźcie tu – stręczyciel swe otwiera drzwi.
To miejsce choć zapewni wam uciechę.

Kilku żołdaków toczy się po swe marzenie.
Ostatni łyk, a potem nasz jest świat.
Jakiś wyrostek sprawnie czyści ich kieszenie,
Już jego ojciec na tym rynku w tłumie kradł.

I zamilkł Noe, spojrzał, westchnął, wszedł do statku.
Przez tyle długich mówił lat – wszystko na próżno.
Ścichł śmiech – tłum nagle poczuł na swym karku
Krople - to deszcz – lecz było już za późno.

Runęły wody, tak jak mówił stary Noe.
Ryknął ocean, uniósł arki gmach,
A tłum wpatrzony, będąc tam na dole
Już nie pogardę czuł, czuł tylko strach.

Zanim zaniesiesz się ironii śmiechem,
Zanim wyrzekniesz drwiny choćby cień,
Wspomnij historię tę, co cichym echem
Pobrzmiewa w całym świecie po dziś dzień.

JW.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-07-07 11:00:21

Ten wiersz przeczytano 991 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie