Wciąż na przekór
Czemu taki jestem wciąż na przekór
światu
Kiedy większość mówi tak ja musze mówić
nie
Przecież z prądem płynąć łatwiej i życiem
nie męczyć się
Czasem chce się zgodzić z
„normalnym” otoczeniem
Zacząć bawić się nie walcząc z
przeznaczeniem
Cieszyć się z nowych ciuchów fajnymi
gadżetami chwalić się
Zamiast zachwycać się pięknem twoich
oczu
Dekoltem i kształtami cieszyć się
W wir pop-kultury wciągnąć się i ból innych
mieć gdzieś
Po prostu chciałbym chwile odetchnąć od
siebie
Ale już nie potrafię nie umiem prostotą
bawić się
Czy coś jest ze mną nie tak? Czy robię
źle?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.