Wciąż nie wiem,

Panie doktorze, - to nic nowego
fatalne wyniki, " przecież tak było zawsze "
zielony tryb życia nie przyniósł nic zdrowego
a może to tylko ucieczka od tego
- jak było naprawdę.

I Nowy Rok, miało być inaczej
"No tak", nic do przewidzenia, ( "no ale.." )
historia lubi się powtarzać, bez woli naszej
tak jakby cofnąć zegar,
- czas płynie, my stoimy, a on ucieka.

Obietnice, prośby, romanse i zakazy
śnieg wcześniej nie padał, zaczął prószyć
Jego czułość przyniosła nowe "buchomazy"
zabrał miłość do sztuki,
- coś boli, coś w środku dusi
i nie powstają nowe obrazy.

Uciec, założyć ciężkie na stopy buty
na plecy, plecak obładowany gratami
przed siebie, najlepiej byłoby w Góry
pozbierać życie,
- gdzieś między własnymi myślami.

I nadal błądzę, wątpię w to kim jestem,
patrzę przez okno, widzę zachód słońca
tyle wspomnień, tyle tam Ciebie
tyle Was, tylko ciągle
- gdzie ja, wciąż nie wiem.

autor

sprzedawcamarzen

Napisany: 2008-01-03 Dodano: 2009-01-03 14:18:23

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie