Wciąż pamiętam
Wciąż pamiętam, tak co roku
kiedy jesień złoci drzewa
że już przyszedł dzień zadumy
coś mi w głowie ciągle śpiewa
czas odwiedzić tych kochanych
którzy nie są razem z nami
tych tak ciągle wspominanych
co są mymi rodzicami
przed oczami wszystko staje
co się w życiu wydarzyło
tak w pamięci pozostaje
czy dobre czy złe też było
drżąca ręka znicz zapala
czasem myślę jak to będzie
czy się wszystko już rozwala
ile latek się po przędzie
coraz szybciej dzień nadchodzi
widać to na każdej twarzy
że już nie jesteśmy młodzi
i czekamy co się zdarzy
-------------------
Zapomniany grób
puste pole piękna trawa
złotym listkiem posypana
w dali stoi krzyż zielony
to mogiła mało znana
krzyż zielony mech porasta
kształty grobu już zatarte
lecz ja nie wiem kto tam leży
kto tam złożył życia kartę
byłem mały to mówiono
to powstańców jest mogiła
że ich Polska przygarnęła
dla nich matkę jedną była
stawiam kwiatek znicz zapalam
taką teraz mam nadzieje
pamięć o tym pozostanie
wicher śladów nie rozwieje
kuba-winetu
Komentarze (7)
Rewelacyjna refleksja
Witaj.
Wiersz z klimatem melancholii, bo taki czas.
Tak, zapalmy światełko i na nieznanych grobach, które
nie miały odwiedzin, może z różnych powodów.
Pozdrawiam.:)
Tradycja Polaków jest piękna...pozdrawiam
O pamięci ...pięknie
Pozdrawiam
PiÄkni o pamięci tych nieznanych. Internet to potęga,
poszukaj a nuż ktoś wie więcej o tej samotnej mogile?
to miły gest i jakby duchowa potrzeba pamiętać nie
tylko o naszych bliskich ale i o tych zapomnianych :)
pozdrawiam
http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/ich-cienie-497069
Kuba mamy podobne odczucia i przemyślenia w tym dniu,
mamy mnóstwo grobów poniemieckich na naszym terenie i
one przypominają o naszym chrześcijańskim obowiązku z
jednej strony, a naszej tymczasowej egzystencji na tym
terenie - z drugiej strony.
Pozdrawiam refleksyjnie.