Wcielenie skrytobójcy

Podniosłeś na wpół martwego człowieka, na swych ramionach
niosłeś go tak delikatnie bacząc, aby wnet nie skonał,
lecz to nie o tobie prawda, że mu ratunek przynosisz,
twe tortury będą gorsze, o śmierć jeszcze będzie prosił...

Dziecko ranne i bezbronne wolisz zabić niż przygarnąć,
atmosferę najcieplejszą zmienisz w atmosferę parną
oceanu benzyny ziejącego ogniem szalonym.
Tak! Roześlij więcej takich czynów w świata cztery strony!

A co powiesz na głód dla tych, co czegoś od ciebie pragną,
szepnij w uszko, jak przyjemnie jest oglądać cudze bagno,
gdy im brak zewsząd pomocy, a ty klniesz w furiackim szale
drążąc nożem ścieżkę w plecach, podsycając krwawy balet!

Tak, ja nienawidzę ciebie, tobie ręki bym nie podał.
Niewdzięczniku! Niech na zawsze, choćby przeklęta niezgoda
między nami dwoma była! Niechbym stracił sen o niebie!
Lecz się boję... czy sam aby... nie jestem wcieleniem ciebie...

autor

Sigul

Dodano: 2006-10-31 08:04:36

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie