Wczesna paranoja

Znów to widzę, te szkarady
Wyśmiewają moje imię
Odbywają swe narady
Je za te godziny winię

Kiedy rozpacz mnie dopada i zaciera młodość ciała
Kiedy obłęd i szaleństwo znowu goszczą w oczach moich
Wtedy jest potrzebna wiara
Co jak balsam duszę koi

Przyjaciele uciekają, biegną szybko coraz szybciej
Już nie czuję ich przed sobą
Może nigdy ich nie miałem
Palce coraz bardziej bolą

Słyszę ludzi, choć nie widzę,
Czuję w głowie opętanie
Sobą się już nader brzydzę
Przez umysłu poplątanie

Nagłe zimno, koniec drgawek
Leżę teraz sam, bez ruchu
Koniec z piekła już migawek
Koniec... pusty tak na duchu...

Czasami warto nie spoglądać w lustro...kto wie kogo zobaczysz...

autor

Głos z szafy

Dodano: 2004-08-14 12:22:17

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 129

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie