Wczorajszy Wierszyk

Czuję pustkę, jestem pustką, noszę ją w sobie,
Każdego nędznego poranka, od chwili narodzin aż do dnia sądu.........
Czuję, jak z każdym dniem się powiększa,
Staram się z nią walczyć wiedząc, że nie mam najmniejszych szans, ta walka jej nie osłabia,
Ona ją umacnia............
Po wielu latach życia czuję się ciągle nikomu niepotrzebnym organizmem,
Mam coraz dziwniejsze myśli, które są szalone, dzikie, chore,
Są one dziełem pustki, a zarazem jej pokarmem wytworzonym tylko i wyłącznie przez mój chory umysł, niepotrafiący odnaleźć się w otaczającym mnie świecie.......
Powoli wizja skończenia z tym wszystkim robi się naprawdę kusząca, interesująca,
Wydaje się jedyną słuszną drogą, którą mogę się udać nie zawadzając nikomu.......
To takie proste,
Napiszę coś ostatni raz i odejdę z nadzieją na sercu i jakże rzadkim uśmiechem na twarzy,
Zakończę tą nędzną, marną, obrzydliwą egzystencję jednym skokiem.........skokiem w nicość...............

autor

kimjajestem

Napisany: 2005-04-07 Dodano: 2005-04-08 17:16:45

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie