Według pojęć i przekonań
dziwna myśl mnie nachodzi
obraz kobiety
afiszuje się pisząc w zamyśleniu
ze spuszczonym wzrokiem
przemawia coś
cichym niezrozumiałym
odosobnionym głosem
nagle uśmiecha się
odkłada pióro
i patrzy na mnie...
...obraz ruchomy
czy postać trójwymiarowa?
nie mam różowych okularów
2010-10-19
autor
nea
Dodano: 2013-08-06 06:52:16
Ten wiersz przeczytano 1075 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
w:)dziękuję i także pozdrawiam ze słonecznym:) który
przesyłam:)
Bardzo ładny wiersz.
Zamyślenie nad życiem , nad sobą.
Pozdrawiam serdecznie.
Podoba mi się:) Pozdrawiam.
Bardzo fajnie się czyta - trochę zaczarowany... A po
okulary zapraszam do mnie! Uśmiechy :))
Bardzo obrazowy, dobry wiersz.
Ciekawy. Podoba mi się. Pozdrawiam
mnie sie podoba, nawet ortografia -
ten obraz to po prostu holografia
powstała de tekstura,
pod naciskiem pióra!
umieć unieść głowę i uśmiechnąć się w głębi duszy to
moc serca, moc miłości i nadziei.Zawsze będzie ktoś,
kto usłyszy wrażliwość słów Twojej ciszy.Piękny
"motyl" refleksji i ciepłych szczerych
myśli.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-) Nadzieja nie
potrzebuje różowych okularów ;-)
Uwazam ta biedna interpunkcje w tekscie za zwyczajnie
zbedna, szczegolnie TE wielokropki ,
Wiersz ma charakter !
Neo, przyciągnął mnie Twój komentarz.
Ciekawy wiersz, intrygujący obraz. Różowe okulary
nieco mnie zaskoczyły w puencie...
Pozdrawiam
nikomu się wiersz nie podoba
widać jak obraz milość w sobie chowa w:))ale dziękuję
za przeczytanie i w:)pozdrawiam ze słonecznym:)