Wędrowiec

Utrudzony wędrówką
Smagany wiatrem niepokoju
Dźwigając brzemie opasłe
Trosk i niepowodzeń
Usiadł na przydrożnym kamieniu
Pogrążony w głębokiej zadumie
Wędrowiec w nieznane...

Czy ktoś się zlituje
Nad samotnym wśród wielu
Czy ktoś poda mu łyk wody
Swą dłonią?

Idą tłumy
A spojrzenia ich martwe
Idą bez celu straceńcy
Chorzy z lęku o swą egzystencję...

Dokąd idziecie nieszczęśni
Wszak droga ta to kres sumienia
Droga do przepaści istnienia
A wędrówka wasza donikąd...

autor

Meteor

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-03-11 11:07:07

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie