Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wędrówka

Czyjeś kroki niosą kogoś.
Osoba się przemieszcza.
Podeszwy zmieniają się w pył
(bardziej czarny niż asfaltowe dywany
a mniej czarny niż nicość)
spadający na szalę wagi.
Każdy okruch, będąc już niczyim,
mocą matematyki jest wciągany w bilans,
w którym nikt nie powie:
„To za mało, a to za dużo.”
Ta odlogiczniona waga śni się komuś,
kto wie, że nicość jest nijaka, żadna, ani dobra, ani zła.
Wędrówka (w majestacie logiki) skończy się nie osiągając celu.
Zdarte buty będąc tylko wynikiem odejmowania (buty minus pył)
poczekają na następne rozdanie, którego nie będzie.
Dłoń, która będzie już tylko liczbą pięć,
nie powita nikogo i nie pożegna.
I padnie najczarniejsze pytanie napisane o świcie biało na białym:
„Komu ja się śnię?
Bogu ?"

autor

Radek71

Dodano: 2008-03-07 15:34:12
Ten wiersz przeczytano 505 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (1)

dream dream

Wszystko zlane w całość i na dodatek tyle nawiasów.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »