Wędrówka w przeszłość Proza

Wczesnym rankiem, przez szybę patrzyła jak urzeczona na krajobraz za oknem,który nagle całkiem się zmienił.Z szaroburego,zasnutego mgłami przeistoczył się w podnośnie biały i wesoło skrzący.Spadł pierwszy śnieg i leżał równo jak nienaruszony dywan.Zdawała sobie sprawę z otaczającego ją piękna,jednak w sercu był smutek.Całymi dniami pozostawiona sama sobie, odbywała niekończące się podróże w głąb czasu.Zaczynała swoją wędrówkę od momentu, gdy platoniczna miłość zrodziła potrzebę bliskości,zbliżenia cielesnego.Kiedy zostali kochankami,nigdy nie potrafiła zrozumieć,jak to się stało.Nie wytłumaczyła też sobie nigdy, dlaczego spotkało ją to niespodziewane po latach udręki, niepojęte szczęście.Dziękowała Bogu za ten dar miłości,który pozwolił na nowo poczuć się atrakcyjną i kochaną.Kochając, z dnia na dzień piękniała.Jej twarz się wygładziła,oczy ożyły ,usta w nieustającym uśmiechu sprawiały,że ludzie zaczęli to zauważać.Promieniała jakimś wewnętrznym światłem.Rozkosz erotycznych doznań przeniknęła jej istotę tak,że wydawało się, iż się roztapia i niczym śliski jedwab przelewa w jego ręku.I choć gęstniejące chmury niepokoju,zasuwały już powoli niebo wspólnych uniesień,wciąż jeszcze jednak świeciło słońce, w którego promieniach ich miłość rozkwitała i dojrzewała.Bóg dając jej szczęście ponad miarę, równocześnie ją unieszczęśliwił. Zabrnęli obydwoje w związek prowadzący donikąd.Ich miłość została pokonana przez konwenanse obyczajowe.Wracając do rzeczywistości miała wrażenie,że biały krajobraz za oknem jest wprost nierealny.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2013-12-15 Dodano: 2013-12-22 10:58:37

Ten wiersz przeczytano 1556 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie