Wędrowny głupiec

Widzę lśniące wyżyny
Brnąc przez podziemia dno
Czy to obłęd?
Czy za winy me tak mnie skazał los?
Czy ta wędrówka z końca na koniec
Sensowna choć trochę jest?
Czy doprawdy skrajności złączyć nie da się?
Wracając odchodzę
Uciekam, tylko gdzie?
Opuszczając wygodne leże znowu tracę Cię..
Czy ma to sens?

Wiatrem rozrzucona wiara
Kamienista droga wciąż
Ten ból, niczym kara za popełniony błąd
Wrócił głupiec na ciepłe łono
By zaznać... Wolności?
- obłędny szaleniec, wszystko mu wolno -
Zabrakło mu samotności.

Teraz ponownie ucieka
Samemu nie wiedząc gdzie
Potyka się na drodze
Zatracając znowu się...

autor

Magican

Napisany: 2008-10-10 Dodano: 2008-10-10 12:19:15

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie