wędrująca dusza
moje okna mają oczy
stare buty
i warkoczyk
moje okna wciąż się patrzą
w dzień znikają
w nocy niańczą
czego chcesz ode mnie zjawo
śpij syneczku
dobrze mamo
moje okna mają oczy
stare buty
i warkoczyk
moje okna wciąż się patrzą
w dzień znikają
w nocy niańczą
czego chcesz ode mnie zjawo
śpij syneczku
dobrze mamo
Komentarze (64)
Metaforyczne obrazy okien, butów i warkocza, które
symbolizują wędrującą duszę, kontemplację i jedność z
naturą.
(+)
Jakie to wymowne.
Wyobraź sobie czytam wiersz.
Skojarzenia i myśli na wszystkich świętych.
A tu z mojej płytoteki wskakują na głośniki /.
słuchawki bo każda pociągu utwór zdrowaś Maryjo w
wersji aria.
Wspaniałe połączenie.
Mgiełka028
Klaniam sie:)
GabiC
Pozdrawiam:)
Tomku
Dogłębnie mnie wzruszyłeś.
Serdeczności.
ale smutno i niestety prawdziwie a była tak blisko i
tak daleko
Wyrażony smutek skłania czytelnika do refleksji nad
istotą życia, które czasami odbiega od tego
wzorcowego.
Pozdrawiam.
Marek
Wandaw
Pozdrawiam:)
Angel Boy
Klaniam sie:)
Wzruszył mnie Twój wiersz. Świetna miniatura!
Pozdrawiam serdecznie :)
Super, czytając Twój wierszyk Tomaszu przypominało mi
się że za małego bałem się duchów.
:)
Pozdrawiam
Wspomnienia wciąż wracają przez okna z dobrym duchem
.Pozdrawiam autora
brzoskwinka
Klaniam sie:)
Niesamowity wiersz...
Pozdrawiam:)
Pięknie i wzruszająco. Miłego dnia Tomku :)